De Oost-Europese Janina (*niet haar echte naam) werkt in een seksclub in Noord-Nederland. Dankzij haar inkomsten kan haar dochter gaan studeren. Zo geeft ze haar dochter een beter toekomstperspectief dan zichzelf. Op een gegeven moment houdt ze het werken in de club mentaal niet meer vol en besluit ze uit de prostitutie te stappen. Met bemiddeling van Van Raam Naar Baan vindt ze werk in een fabriek en verhuist ze naar het oosten van Nederland. Dankzij deze baan van 32 uur per week kan ze de studie van haar dochter blijven bekostigen, haar schulden af gaan lossen en bouwen aan een nieuwe toekomst. Lees hieronder de bijzondere blog van haar nieuwe werkgever:
Wie (j)a zegt, zegt ook b
De eerste ontmoeting is een belangrijk moment, een keus waar veel van afhangt. Een nieuwe baan en de hoop op een veranderde toekomst. Je kijkt elkaar aan, spreekt elkaar, vraagt en onderzoekt. Je onderzoekt of er aanknopingspunten zijn die een ja in zich hebben. Een ja, om samen dit traject in te gaan.
Dan is er die lach die de spanning ontlaadt en die knik naar elkaar. Die ja, die zegt, we gaan het samen aan, we nemen samen de verantwoordelijkheid.
Ik zie haar verlangen en hoop op die nieuwe baan. Ook de spanning van wat komen gaat is af te lezen van haar gezicht. Het is niet alleen die nieuwe baan, het is ook de nieuwe woonomgeving. En nieuwe mensen waarvan ze niet weet hoe zij op haar zullen reageren. En zij op hen.
Ik heb bewondering voor haar moed om te gaan. Om alles achter zich te laten waar ze nu zo bekend mee is, niet wetend wat komen gaat. Ik zal nooit weten hoe dat precies voelt. Wel weet ik dat ik haar moet laten zien dat ze op mij kan rekenen. Daarin ben ik standvastig: want wie (j)a zegt, zegt ook b.
Ik zet met haar de eerste stappen, en ga mee naar haar nieuwe werkplek. Ik geef woorden aan wat voor haar onduidelijk en verwarrend is. Al binnen een week worden haar houding en inzet beloond. Op haar werkplek vinden ze haar geschikt; ze hebben er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen! Wat een compliment! We kijken elkaar aan met een grote glimlach. En dan zucht ze diep…van opluchting.
We gaan door en zetten de volgende stappen. Zij regelt de verhuizing en andere praktische zaken. Ik ondersteun haar daar waar nodig en bemoedig haar in het vertrouwen op de ingeslagen weg. Anderhalve week later ontmoet ik haar weer. Alle zakelijke dingen zijn geregeld. Als ik vraag hoe zij nu op haar nieuwe weg staat, zegt zij: “Ik ben belangrijk hier. Mensen vragen mij dingen en zijn aardig voor mij. Ik ben rustig. Gisteren stond ik buiten in de frisse lucht en had muziek op van Celine Dion, het nummer ‘I’m Alive’. Ik zei hardop tegen mezelf: ik ben vrij!”
Dank aan allen die haar geholpen hebben bij deze veranderende nieuwe toekomst.